پرستار کیست؟

NP ها بین پرستاران ثبت شده (RNs) و پزشکان در مورد نوع تحصیلات آنها و میزان مسئولیت مراقبت از افراد که آنها را بر عهده می گیرند، قرار می گیرند.

در این مقاله، با تحصیلات، تخصص و سطح استقلال پرستاران در مقایسه با RN و MD آشنا خواهید شد.

آموزش و پرورش

برای تبدیل شدن به یک NP، ابتدا باید به کالج بروید تا مدرک BSN خود را کسب کنید، که مدرک لیسانس علوم در پرستاری است. در حالی که مدارک دو ساله کاردانی پرستاری (ADNs) وجود دارد، اگر می‌خواهید به عنوان یک پزشک پرستار ادامه دهید، مسیر چهار ساله BSN مورد نیاز است. 1

بسته به برنامه، زمانی که BSN خود را دریافت کنید، بین 700 تا 800 ساعت تجربه کار با بیماران را خواهید داشت.

بعد، برای تبدیل شدن به یک پرستار ثبت شده دارای مجوز (RN) باید در آزمون مجوز شورای ملی قبول شوید. این در تمام 50 ایالت مورد نیاز است.

در هر مسیری که برای دریافت BSN خود انتخاب می کنید، باید به تحصیلات تکمیلی بروید تا مدرک کارشناسی ارشد در رشته پرستاری (MSN) یا مدرک دکتری پرستاری (DNP) را کسب کنید، که به طور فزاینده ای ترجیح داده می شود. چندین سازمان حتی خواستار این شده اند که DNP ها استاندارد جدیدی برای پزشکان پرستار باشند. 2

این دوره شامل حداقل 500 ساعت کار بالینی تحت نظارت است. معمولاً بین دو سال تا چهار سال طول می کشد تا این نوع برنامه تکمیل شود.

در نهایت، برای تبدیل شدن به یک NP دارای مجوز، باید آزمون شورای ملی صدور گواهینامه NP را بگذرانید.

تخصص

پزشکان پرستار در یک نوع پزشکی تخصص دارند. هنگام انتخاب یک تخصص، ممکن است بخواهید چندین فاکتور را در نظر بگیرید، مانند:

• بیشتر به درمان چه نوع شرایطی (سرطان، سلامت روان) یا بیماران (کودکان، سالمندان) علاقه دارید؟
• استخر شغل برای آن تخصص چگونه است؟ آیا تقاضای ویژه بالایی وجود دارد؟
• این تخصص چگونه بر پرداخت شما تأثیر می گذارد؟
• چه محیط و برنامه ای را دوست دارید؟ برای مثال، ممکن است یک برنامه سریع و متغیر در اتاق اورژانس را در مقابل یک برنامه آهسته‌تر و ثابت در مطب پزشک ترجیح دهید.

برنامه درسی برنامه کارشناسی ارشد NP برای تمرکز بر تخصص شما از ابتدا طراحی شده است. تخصص های رایج NP عبارتند از: 3

• خانواده
• نوزادان (نوزادان)
• اطفال (کودکان)
• بالغ
• سالمندان (سالمندان)
• مراقبت های حاد (بیماری های کوتاه مدت)
• انکولوژی (سرطان)
• سلامت روان
• تندرستی بانوان

اگر می‌خواهید تخصص یا فوق تخصص دیگری اضافه کنید، می‌توانید بعداً این کار را انجام دهید، مثلاً بعد از شروع حرفه‌تان. قبل از اینکه بتوانید آن را به کار خود اضافه کنید، احتمالاً نیاز به دریافت گواهینامه در آن زمینه دارید. 4

وظایف

پرستاران می توانند طیف وسیعی از مراقبت ها را ارائه دهند. برخلاف RN ها، NP ها می توانند: 2

• تشخیص و درمان بیماری ها
• نسخه ها را بنویسید
• سفارش آزمایشات پزشکی
• تفسیر نتایج آزمون
• مراقبت های اولیه و اورژانس را هماهنگ کنید
• ارائه دهندگان مراقبت های اولیه باشید

وظایف یک NP بسیار شبیه به وظایف یک پزشک است. اولین کاری که NP ها نمی توانند انجام دهند و پزشکان می توانند انجام دهند، انجام مستقل روش های جراحی است. 6

اگرچه NP ها ممکن است رویکرد متفاوتی نسبت به پزشکان داشته باشند. انجمن پرستاران آمریکا می گوید آموزش NP بر “سلامت و رفاه کل فرد” با تمرکز بر موارد زیر تاکید می کند: 1

• پیشگیری از بیماری
• ارتقای سلامتی
• تحصیلات
• مشاوره

خودمختاری

در ایالات متحده، حدود نیمی از ایالت ها به NP ها اجازه می دهند بدون نظارت مستقیم پزشک تمرین کنند. 8 این بدان معناست که آنها استقلال کامل دارند و حتی می توانند به تمرین خصوصی بروند.

این موضوع منشأ بحث‌هایی در جامعه پزشکی است. انجمن پزشکی آمریکا استدلال کرده است که NP ها استقلال بیش از حد دارند و آموزش آنها برای درمان شرایط پیچیده کافی نیست. 9

اما NP ها می گویند که آموزش دیده اند تا بدانند چه زمانی بیمار باید به پزشک یا متخصص ارجاع شود.

افزایش تعداد NP ها در ایالات متحده به سیستم پزشکی کمک کرده است تا با کمبود ارائه دهندگان مراقبت های اولیه مقابله کند. 10

خلاصه

پرستاران باید لیسانس علوم پرستاری و سپس فوق لیسانس یا دکترا در پرستاری کسب کنند. سپس آنها ملزم به قبولی در آزمون های صدور مجوز هستند.

NP ها هنگام شروع یک برنامه کارشناسی ارشد، یک تخصص را انتخاب می کنند و دروس آنها بر روی آن تخصص تمرکز می کند.

NP ها می توانند بیماری را تشخیص داده و درمان کنند و اکثر عملکردهایی را که پزشکان می توانند انجام دهند. برخی از ایالت ها نیاز به نظارت بر NP ها توسط پزشک دارند در حالی که برخی دیگر به آنها اجازه می دهند بدون نظارت انجام دهند.