جراح کیست؟

برای تبدیل شدن به یک جراح عمومی حداقل 13 سال آموزش و تحصیل لازم است. کسانی که مایل به تخصص هستند می توانند انتظار داشته باشند که یک تا دو سال دیگر به دوره آموزشی اضافه کنند. اگر چه پزشکان را می توان در سایر تخصص های پزشکی (مانند چشم پزشکی ، زنان و زایمان، پا و دندانپزشکی) تمرین کرد، اما جراحی تخصص خاص خود و حرفه ای است که صرفاً به روش های جراحی اختصاص دارد.

غلظت ها

روش های جراحی به طور کلی بر اساس فوریت، مکان، هدف، درجه تهاجمی، و انواع ابزار و تکنیک های درگیر طبقه بندی می شوند:

• بر اساس فوریت ، یک عمل ممکن است انتخابی، نیمه انتخابی یا اضطراری در نظر گرفته شود.
• بر اساس محل ، عمل‌ها را می‌توان بر اساس قسمت بدن (سینه، کولون، آپاندیس) توصیف کرد یا به طور کلی به عنوان دستگاه گوارش (دستگاه گوارش)، دستگاه تناسلی (ارگان‌های تولید مثل و ادرار)، کبدی (کبد)، نفروتیک (کلیه‌ها)، عصبی (اعصاب) طبقه‌بندی کرد. سیستم)، ارتوپدی (استخوان ها و مفاصل)، و دیگران.
• بر اساس هدف ، یک عمل ممکن است اکتشافی (تشخیصی)، درمانی، زیبایی، اصلاحی یا بازسازی باشد. همچنین ممکن است شامل قطع عضو یا پیوند باشد.
• بر اساس درجه تهاجمی ، یک عمل ممکن است کم تهاجمی باشد یا نیاز به جراحی باز داشته باشد .
• بر اساس ابزار دقیق ، ممکن است تحت عمل جراحی لیزر، میکروسرجری، جراحی لاپاروسکوپی (“جراحی سوراخ کلید”)، آنژیوپلاستی (استفاده از کاتتر برای انجام جراحی از طریق رگ خونی) یا جراحی رباتیک قرار بگیرید.

انواع رویه

یک روش جراحی را می توان با پسوندهای مورد استفاده برای طبقه بندی اهداف عمل شناسایی کرد، مانند:

• -کتومی به برداشتن یک عضو یا ساختار مانند آپاندکتومی یا هیسترکتومی اشاره دارد .
• اتوتومی بریدگی اندام یا بافت را توصیف می کند، مانند لاپاراتومی .
• -اسکوپی به استفاده از اسکوپ در یک عمل کم تهاجمی مانند لاپاراسکوپی یا آرتروسکوپی اشاره دارد .
• -استومی برای توصیف دهانه دائمی یا نیمه دائمی در بدن مانند کولوستومی استفاده می شود .
• اپلاستی برای توصیف جراحی های ترمیمی یا ترمیمی مانند رینوپلاستی یا آرتروپلاستی استفاده می شود .

جراحی های رایج

لیست جراحی های انجام شده دایره المعارفی است. طبق یک مطالعه در سال 2014 از وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، 15 جراحی رایج که در ایالات متحده انجام می شود عبارتند از: 1

• آرتروپلاستی زانو
• آنژیوپلاستی عروق کرونر
• لامینکتومی (جراحی رفع فشار ستون فقرات)
• تعویض مفصل ران
• همجوشی ستون فقرات
• کوله سیستکتومی (برداشتن کیسه صفرا)
• برداشتن جزئی استخوان (از جمله استئوتومی )
• هیسترکتومی
• رزکسیون کولورکتال (برداشتن بخشی از کولون یا رکتوم)
• لیز چسبندگی های صفاقی (برداشتن بافت های اسکار که اندام های شکمی را به هم می چسباند)
• آپاندکتومی
• شکستگی یا دررفتگی لگن
• اوفورکتومی (برداشتن یک یا هر دو تخمدان)
• بای پس عروق کرونر
• شکستگی یا دررفتگی اندام تحتانی

تخصص رویه ای

جراحان جراحی را به صورت بستری یا سرپایی انجام می دهند. جراح یک تیم جراحی را رهبری می‌کند که معمولاً شامل یک متخصص بیهوشی و پرستار ثبت‌شده است ، اما ممکن است شامل یک دستیار جراحی، متخصص جراحی ، پرستار گردش خون و پرفیوژنیست قلب نیز باشد .

جراح در تمام مراحل جراحی از جمله مراقبت های قبل از عمل، حین عمل و بعد از عمل مشارکت دارد.

قبل از عمل

مراقبت های قبل از عمل در درجه اول برای تأیید آمادگی و آمادگی فرد برای جراحی استفاده می شود. این مرحله ممکن است بسیار کوتاه باشد یا نیاز به آمادگی طولانی داشته باشد که طی آن فرد ممکن است نیاز به کاهش وزن، ارزیابی های قبل از عمل یا منتظر دریافت عضوی برای پیوند داشته باشد.

ارزیابی ممکن است توسط جراح انجام شود، اما در بیمارستان ها اغلب توسط یک پرستار انجام می شود. جراح در نهایت مسئول بررسی یافته ها و دادن مجوز برای ادامه است. قبل از جراحی، از جراح انتظار می رود که با بیمار ملاقات کند، به هر سوالی پاسخ دهد و به کاهش نگرانی های بیمار کمک کند.

حین عمل

مرحله حین عمل، خود عمل جراحی است و زمانی را در بر می گیرد که در آن بیمار به سمت جراحی هدایت می شود و به اتاق ریکاوری منتقل می شود.

جراحی در نهایت شامل نوعی برش است. برای مثال ، آنژیوگرافی شامل یک برش کوچک در بازو یا پا است، در حالی که لاپاراسکوپی به چندین برش سوراخ کلید برای وارد کردن اسکوپ و ابزار جراحی نیاز دارد. جراحی باز شکل سنتی جراحی است که در آن یک برش بزرگتر با چاقوی جراحی ایجاد می شود.

قبل از جراحی، دست‌ها، مچ‌ها و ساعد جراح به مدت حداقل چهار دقیقه کاملاً شسته می‌شوند و پس از آن دستکش‌های استریل روی هر دو دست قرار می‌گیرند. پرده های استریل در اطراف محل عمل قرار داده می شود، در حالی که ماسک های جراحی برای جلوگیری از آلودگی قطرات یا پاتوژن های آئروسل استفاده می شود. 2

یک یا چند روش ممکن است در طول عمل انجام شود، مانند:

• فرسایش (تخریب هدفمند بافت یا تومورها با استفاده از برق، مواد شیمیایی، امواج مایکروویو یا انجماد)
• آناستوموز (اتصال مجدد یا دور زدن ساختارهایی که مایع را حمل می کنند، مانند رگ های خونی یا روده ها)
• آنژیوپلاستی (باز شدن رگ خونی باریک)
• آرترودز (ارتباط جراحی استخوان ها به طوری که بتوانند با هم رشد کنند)
• سنتز (بیرون کشیدن مایع با سوزن یا لوله به منظور تشخیص یا درمان)
• دبریدمان (برداشتن بافت مرده)
• رفع فشار (از جمله کاهش فشار داخل جمجمه یا مهره نخاعی)
• اکسیزیون (بریدن اندام، تومور یا بافت)
• گرافت (قرار دادن بافت از یک قسمت بدن به قسمت دیگر)
• ایمپلنت (کاشت دائمی یا نیمه دائمی دستگاه‌های مکانیکی مانند ضربان‌ساز ، دریچه‌های قلب و کاشت حلزون )
• بستن (بستن لوله ها، رگ های خونی یا مجاری)
• پروتزها (دستگاه های دست ساز برای جایگزینی ساختار بدن مانند زانو، لگن یا سینه ها استفاده می شود)
• کاهش (تراز مجدد یک عضو بدن، مانند استخوان یا غضروف، برای اصلاح موقعیت آن)
• رزکسیون (برداشتن جزئی یک عضو یا ساختار)
• قرار دادن استنت (قرار دادن یک ایمپلنت لوله مانند مصنوعی در عروق یا مجاری باریک یا مسدود شده)
• پیوند (انتقال عضو یا بافت اهدایی از انسان یا حیوان)

بعد از عمل

مسئولیت اصلی جراح در مرحله بعد از عمل، مدیریت هرگونه عارضه جراحی است . جراح همچنین نتایج را با بیمار بررسی می‌کند و هرگونه یافته نامطلوب یا مطلوب را فاش می‌کند.

علاوه بر این، جراح مسئول اطمینان از پیگیری طولانی مدت مناسب در صورت بروز مشکل پس از جراحی خواهد بود.

فوق تخصص ها

جراحی عمومی اصطلاحی است که برای طیف وسیعی از جراحی ها استفاده می شود که تقریباً هر ناحیه از بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. از آنجایی که زمینه جراحی بسیار گسترده است، بسیاری از جراحان برای تخصص در یک وضعیت، گروه یا تکنیک خاص، آموزش های بیشتری را آغاز می کنند. برخی از زیر تخصص های رایج تر عبارتند از:

• جراحی چاقی
• جراحی قلب
• جراحی کولورکتال
• جراحی مغز و اعصاب
• جراحی فک و صورت
• جراحی ارتوپدی
• جراحی اطفال
• جراحی پلاستیک
• مراقبت های حیاتی جراحی
• جراحی عروق

برخی از انواع جراحان در زمینه جراحی عمومی آموزش نمی بینند، بلکه در حوزه عمل خاص خود جراح می شوند. به عنوان مثال، مامایی و زنان رشته پزشکی خود است که تحت آن جراحی زنان بخشی از آموزش است. همین امر در مورد پا یا گوش و حلق و بینی نیز صدق می کند.

آموزش و صدور گواهینامه

جراح شدن یک فرآیند طولانی و چالش برانگیز است. دوره آموزشی پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان به طور متوسط ​​13 سال طول می کشد. این را می توان به مدرسه کارشناسی، دانشکده پزشکی، رزیدنتی و بورسیه تقسیم کرد.

شما معمولاً با ثبت نام در دانشگاه یا کالج با یک برنامه پیش پزشکی که شامل زیست شناسی، فیزیک و شیمی است، شروع می کنید. پس از کسب مدرک لیسانس، برای درخواست در دانشکده پزشکی باید آزمون پذیرش کالج پزشکی (MCAT) را بگذرانید.

دانشکده پزشکی

پس از فارغ التحصیلی از کالج، می توانید مدرک دکترای پزشکی (MD) یا دکترای پزشکی استئوپاتیک (DO) را دنبال کنید. در حال حاضر 141 دانشکده پزشکی در ایالات متحده وجود دارد که مدرک MD و 35 دانشکده پزشکی ارائه می دهند. برنامه ها مشابه هستند، اما در یک برنامه DO آموزش اضافی در مورد استخوان ها و مفاصل خواهید دید.

در طول دو سال اول دانشکده پزشکی، تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در کلاس درس (شامل آناتومی، فیزیولوژی، میکروبیولوژی، بیوشیمی، شیمی آلی، آسیب شناسی، روانشناسی، اخلاق، و حقوق پزشکی) گسترش خواهید داد. نیمه دوم دانشکده پزشکی به چرخش بالینی در مراکز مختلف اختصاص داده خواهد شد تا در زمینه های مختلف پزشکی قرار گیرد.

در سال چهارم در دانشکده پزشکی، مصاحبه با برنامه های مختلف دستیاری جراحی مورد علاقه خود را آغاز خواهید کرد . در صورت قبولی، در ژوئن سالی که دانشکده پزشکی را تکمیل می کنید، وارد این برنامه خواهید شد.

اقامت و مجوز

برخی از دوره های رزیدنتی جراحی می تواند تا هشت یا نه سال طول بکشد، اما اکثر آنها پنج سال است. سال اول اقامت را سال کارآموزی می نامند. پس از آن، سه تا چهار سال آینده بر جراحی عمومی زیر نظر جراحان دانشگاهی متمرکز خواهد شد. اگر تصمیم به دنبال کردن یک رشته فوق تخصصی مانند جراحی قفسه سینه یا عروق دارید، ممکن است انتظار داشته باشید که دو تا سه سال دیگر به دوره آموزشی خود اضافه کنید.

پس از اتمام اقامت، در ایالتی که قصد دارید در آن فعالیت کنید، مجوز دریافت خواهید کرد. این معمولاً مستلزم گذراندن یک آزمون سراسری و در برخی موارد، یک آزمون دولتی است. جراحان دارای مدرک MD در آزمون مجوز پزشکی ایالات متحده (USMLE) شرکت خواهند کرد، در حالی که جراحان DO حق انتخاب شرکت در آزمون جامع مجوز پزشکی استئوپاتی (COMLEX) را دارند.

اگرچه هنوز مورد نیاز نیست، اما به شدت توصیه می شود که جراحان از طریق هیئت جراحی آمریکا (ABS) گواهی بورد دریافت کنند. انجام این کار به طور قابل توجهی پتانسیل شغلی شما و همچنین جایگاه شما را در جامعه جراحی افزایش می دهد.

سخنی از ما

جراحی یک حرفه مورد احترام و مورد تقاضا است، اما کمبودهایی در آن وجود دارد، به ویژه در مناطق روستایی. طبق گزارشی در سال 2017 از مجله پزشکی نیوانگلند ، انتظار می‌رود کمبود در تمام تخصص‌های مراقبت‌های اولیه تا سال 2025 افزایش یابد، مخصوصاً در رشته‌های جراحی. 4 به همین دلیل است که جراحان جزو پردرآمدترین در حرفه پزشکی باقی می مانند.